Nagroda im. księcia Henryka Pobożnego poszła w najgodniejsze ręce. Wręczenie statuetki prof. Andrzejowi Nowakowi podczas uroczystości w Legnicy. Fot. Piotr Florek
Książę, patron nagrody, bronił piastowskiego,
polskiego domu i zarazem granicy łacińskiej
Europy, chrześcijańskiego świata
Profesor Andrzej Nowak, wybitny historyk, autor wielu ważnych publikacji, został pierwszym w historii laureatem Nagrody im. Henryka Pobożnego, przyznanej przez kapitułę legnickiego Stowarzyszenia Sióstr i Braci Henryka Pobożnego oraz księżnej Anny Śląskiej.
Gala w Legnicy
Uroczyste wręczenie nagrody, specjalnie na tę okazję zaprojektowanej statuetki, odbyło się 26 września br. w Centrum Spotkań im. Jana Pawła II w Legnicy z udziałem biskupa legnickiego Zbigniewa Kiernikowskiego. Przybyły również tłumy legniczan, którzy mieli niepowtarzalną okazję spotkania jednego z najwybitniejszych polskich historyków oraz wysłuchania wykładu tego znakomitego mędrca, który od lat opisuje nasze miejsce w historii i tłumaczy wpływ przeszłości na nasze codzienne zmagania ze współczesnymi problemami.
„Pan profesor Andrzej Nowak jest intelektualistą najwyższej próby, który piękne tradycje jego Alma Mater – krakowskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego – wskrzesza, kultywuje, odradza i co najważniejsze, przekazuje kolejnym pokoleniom polskich akademików, powodując, że zajmowanie się historią jako nauką nabiera swojego najgłębszego sensu – mówił w laudacji Tomasz Łysiak, członek kapituły Bractwa Henryka Pobożnego i księżnej Anny. – Wzrok skierowany w przeszłość zamienia się u niego na refleksję nad tą przeszłością i naukę na teraźniejszość i przyszłość. Najlepszy bowiem jest ten historyk, który potrafi swoje dzieło tak przekazać, że trafia ono do serc i umysłów nie tylko akademicko przygotowanych. Największą sztuką jest łączenie czysto naukowego kunsztu z umiejętnością takiego opowiadania o dziejach, żeby było ono zrozumiałe dla szerszego odbiorcy. A tu mistrzem, prawdziwym mistrzem pióra, jest nasz czcigodny laureat”.
Bractwo Henryka Pobożnego
Myśl o powołaniu takiej wspólnoty pojawiła się w kwietniu 2013 r. podczas rozmowy Tomasza Łysiaka, autora trylogii „Kroniki szalbierskie”, której akcja rozgrywa się w latach 1237–1241, jego żony Magdaleny oraz Stanisława Andrzeja Potycza, przewodniczącego Duszpasterstwa Ludzi Pracy ’90 w Legnicy. Spotkanie to nie było przypadkowe, albowiem postać legnickiego księcia zajmuje poczesne miejsce wśród rozlicznych zainteresowań Tomasza Łysiaka, zaś środowisko reprezentowane przez Stanisława Potycza podejmuje od lat działania mające na celu wyniesienie Henryka Pobożnego i jego żony księżnej Anny na ołtarze. Kilka miesięcy później w klasztorze Zakonu Braci Mniejszych Prowincji św. Jadwigi doszło do ważnego dla tego środowiska wydarzenia, gdy podczas Dnia Skupienia spotkali się ludzie zainteresowani powstaniem wspólnoty osób świeckich i duchownych, którzy za swój wzór duchowy pragnęli przyjąć pobożne postawy i wartości reprezentowane przez tę znamienitą książęcą parę.
W roku 2015 biskup legnicki wyraził zgodę na powołanie nowej wspólnoty. Członkowie Bractwa za wartości szczególnie ważne przyjęli obronę postaw chrześcijańskich, prawa do życia od poczęcia do naturalnej śmierci i tradycyjnie rozumianej rodziny, wywiedzioną z chrześcijańskiej tradycji kulturę moralną, patriotyzm – rozumiany jako praca dla Polski i promowanie tych idei wśród młodego pokolenia. Niezwykle ważnym celem stowarzyszenia jest zabieganie o to, żeby wartości te były obecne w naszej przestrzeni publicznej, w życiu społecznym i kulturalnym.
Od tego czasu „bracia i siostry Henryka Pobożnego i księżnej Anny” regularnie spotykają się podczas dni skupienia i rekolekcji, promują historię swoich patronów i aktywnie uczestniczą w procesie beatyfikacji książęcej pary. Nieprzypadkowe jest też miejsce powołania do życia Bractwa Henryka Pobożnego, bowiem Legnica jest miejscem dla tego księcia szczególnym. To na polach pod Legnicą w kwietniu 1241 r. stawił on czoła tatarskiej nawale zalewającej Europę. Stanął na czele chrześcijańskiego rycerstwa, broniąc wyznawanych wartości, i tam oddał życie za swoją wiarę.
Jest tylko początek artykułu. Całość jest do przeczytania w aktualnym numerze naszego miesięcznika „WPiS - Wiara, Patriotyzm i Sztuka”. Można go zakupić tutaj.
Trzeba przyznać, że lewackie media nad Wisłą, czyli media, które same nazwały się „głównego nurtu”, podczas pontyfikatu polskiego papieża Jana Pawła II trzymały w sprawach papieskich języki, pióra i kamery na wodzy. Póki Ojciec Święty żył, naprawdę rzadko zdarzał się jakiś napad na naszego Wielkiego Rodaka ze strony Jego ziomków, obojętnie jakiej byli orientacji (teraz, co innego – używają sobie po chamsku). W Niemczech natomiast niezbyt respektują swojego rodaka na tronie Piotrowym i to jeszcze za życia Benedykta XVI. I tam nie obywa się bez chamstwa, które w temacie papieskim jest jakby uprawnione. Dotyczy to nawet tak zdawałoby się szacownych i kulturalnych redakcji, jak np. „Die Welt”. Nie wiem czemu w Polsce określa się ten dziennik jako konserwatywno-prawicowy. Tym bardziej, że redakcja sama pisze o sobie: „liberalno-kosmopolityczna”.
więcej
Copyright © Biały Kruk. Wszelkie prawa zastrzeżone. Wszelkie materiały, informacje, pliki, zdjęcia itp. dostępne w serwisie chronione są prawami autorskimi i nie mogą być kopiowane, publikowane i rozprowadzane w żadnej formie.
Cytaty możliwe są jedynie pod warunkiem podania źródła.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.
